Dossier Eikel

Het is offcieel. De KPN zegt het: ik ben een eikel.
Het kwam zo:
We huurden een werkruimte buitenshuis en vroegen telefoon aan. Het gebouw is straatnummer 16B, de werkruimte is unit C. ‘Wat zit er aan de muur?’ vroeg de mevrouw van KPN. We beschreven de muren, ale kastjes en contactdozen. De KPN-mevrouw wist genoeg, we mochten een nummer uitkiezen en over vijf dagen zou het werken. Na vijf dagen: niets, uit geen enkele contactdoos. Per GSM draaiden we het nummer. Ergens in de verte rinkelde een telefoon, achter de zwaar vergrendelde deur van een ander kantoor, waarvan de huurder naar Mozambique verhuisd was, scheen het,.
Het KPN-meisje dat we aan de lijn kreen begreep er niets van. ‘Bent u hier behandeld? Dat mag helemaal niet. Wij zijn privé, en u bent zakelijk. Maar waarom heeft u het contract niet binnen drie dagen geretourneerd?’ Daarvoor had ik ons thuisadres opgegeven, maar dat contract lag nu waarschijnlijk achter die dichte deur. We werden overgeheveld naar zakelijk. ‘Juist,’ zei een meneer van zakelijk,’dus het gaat om 16B, unit B.’
‘Nee, C!’
‘Juist, 16 C, unit B.’
‘Nee, niet 16 B, 16B is het huisnummer, en dan: unit C.’
‘Oké, dus unit C, op 16C. Ik heb het.’
‘Ho! Stop! Nog een keer. Het adres is…’
‘Ja?’
‘Daar komt het.’
‘Oké. ‘
‘Het adres is: zestien. Eerst een 1, en dan een 6. Zés-tíen……’
‘Ja?’
‘Oké. En dan, bent u er nog? ‘
‘Ja ik ben er.’
‘Dan de letter B. De B. Van B-b-b-b-b-bééthoven! Die letter.’
‘Oké.’
‘Ja?’
‘Ja, oké.’
‘Nou, en daar dan dus telefoon graag. Maar het contract en de rekening naar ons thúisadres, dat u daar ook heeft.’
‘Gaan we voor u in orde maken. Stuurt u wel zo snel mogelijk het contract terug?
Een dag later werd er gebeld. ‘Met KPN zakelijke aansluitingen! Spreek ik met tuut, tuut, tuut…’

Tja, als opbellen al te moeilijk is.

Na diverse pogingen lukte het een afspraak te maken voor de monteur, ik moest de hele dag aanwezig zijn. Vanaf acht uur ‘sochtends zat ik in het telefoon&internetloze kantoor. Niemand.
Ik belde. ‘Ja maar u heeft het contract niet teruggestuurd,’ zei een jongen, ‘dan komen we niet hè?’ Opnieuw bleek het verkeerde adres ingevoerd.
‘Dat kan niet,’ zei de jongen.
‘Blijkbaar wel,’ zei ik.
‘U heeft de verkeerde informatie verstrekt.’
‘Nee nee, hij wordt niet goed verwérkt. En dat is nu de tweede keer, dus ik vraag me af…’
‘Niks tweede keer meneer, ik heb hier staan…’
‘Als u mij even laat uitpraten.’
‘Nee meneer, ík was aan het woord.’
‘Nou nee, u onderbrak míj.’
‘Ik ga dit gesprek beëindigen meneer.’
‘Pardon? Uw toon is níet helemaal de juiste, en dan druk ik mij voorzichtig uit.’
Waarop de KPN-jongen ‘Dag eikel,’ zei en ophing.
Nee serieus, ik verstond het goed.
‘Dag eikel.’

Zou het een officiële klantencategorie zijn, bij KPN, zoals ‘particulier’ en ‘zakelijk’?

‘Waar werk jij?’
‘Bij KPN.’
‘Welke afdeling?’
‘Zakelijk. Maar binnenkort ga ik naar Eikels.’
‘Goh leuk voor je.’

EIKEL (revisited)

Twee weken geleden beschreef ik hier wat er gebeurde toen wij voor een werkruimte buitenshuis telefoon aanvroegen. KPN Telecom sloot de aansluiting van de buurman af, gaf ons een nieuw nummer maar op de verkeerde aansluiting, vervolgens een tweede nummer op een niet bestaande aansluiting, zonder het eerdere nummer op te heffen, waarop wij twee aansluitrekeningen kregen, die automatisch werden afgeschreven, zonder dat we ook maar iets getekend hadden, want de contracten werden tot twee keer toe naar het verkeerde adres gestuurd, het hermetisch vergrendelde kantoor van een andere huurder in hetzelfde gebouw, onlangs geëmigreerd naar Mozambique.

Als je de ons toegekende nummers draaide ging ergens in de verte, achter die dichte deur, een telefoon over. Kort daarop keerde de geëmigreerde huurder terug en begon op onze kosten naar Mozambique te bellen.

Meestal kregen we bij KPN een vriendelijke medewerker aan de lijn, dat moet gezegd, die schuldbewust de klachten aanhoorde en alles direct toegaf, alsof het een routinezaak was. Alsof je om een KPN-medewerker te verbazen met een nog véél sterker verhaal moet aankomen.

‘Toen kwam de monteur en die sloot de homevox aan op de waterleiding.’
‘Ja meneer.’
‘Toen ging hij aan tafel zitten en riep ”Een uitsmijter met drie eieren graag!”.’
‘Ja meneer.’
‘En daarna poepte hij in de fruitschaal.’
‘(Zucht). Juist. Dat was het?’

Toen ik een dag vergeefs in ons telefoonloze kantoor op een monteur gewacht had en de volgende dag maar weer eens belde, kreeg ik een jongeman aan de lijn die de zaken anders benaderde. Op onhebbelijke toon schoof hij a-priori alle schuld in onze schoenen en toen ik daar iets over zei beëindigde hij het gesprek met de woorden: ‘Dag eikel.’

‘Ja zeg!,’ zei mijn vrouw, ‘daar betalen we de KPN niet voor, om jou voor eikel uit te maken.’
‘Zo is het,’ sprak mijn dochter, ‘dat doen wij wel. Én gratis!’

Wij willen nu niets meer met KPN Telecom te maken hebben en zijn begonnen alle banden met de firma te verbreken. Telefoon, internet, thuis, op kantoor, op de camping, het gaat allemaal naar de concurrent.
Dit viel kennelijk op, want een week na het eikel-incident belde een speciale klachtenmedewerker, een vriendelijke meneer met een onverwoestbaar zonnig humeur, ik denk omdat KPN hem tonnen per jaar betaalt, want mensen die dat werk volhouden zijn vast heel zeldzaam.
‘Ik had u van de week al even een belletje gegeven,’ sprak de klachtenman, ‘maar toen kreeg ik u niet te pakken, en gisteren had ik een vrije dag – héérlijk van genoten overigens – dus vanochtend dacht ik: kom, laat ik de familie Kuitenbrouwer weer eens bellen. Vertelt u eens, wat is er gebeurd?’

Het gesprek dat volgde was zo mogelijk nog ingewikkelder dan alle eerdere gesprekken bij elkaar.

‘Hè?’ zei de klachtenman telkens, ‘dus…?’
‘U bedoelt…?’
‘Maar….!?’
‘Écht waar!?!?’

Misschien is het leuk eens wat vrolijke KPN-verhalen te verzamelen?
Heeft u ook iets interessants meegemaakt met onze nationale telefoonmaatschappij?
Reageer!